De poëzie van het lichaam

Jacques Lecoq was een theaterdocent die vooral bekend stond om zijn invloed en lesmethoden in fysiek theater, beweging en mime. Hij gebruikte het neutraal masker als start punt van waaruit zijn leerlingen leerden hun blik naar buiten te keren en de wereld te ontdekken. Neutraliteit als een blanco pagina om beschreven te worden.

Hoe neutraal ben jij?

Door het masker wordt je je bewust van je eigen bewegingspatronen en houding. Hoe sta, zit, lig je? In welk tempo beweeg je en welke 'maniertjes' heb je je onbewust eigen gemaakt. Dit neem je allemaal mee de wereld in en maakt dat anderen jou herkennen ook al kunnen ze je gezicht nog niet zien of je alleen horen.

De omgeving als focuspunt

Een neutraal masker bedekt het hele gezicht. Hierdoor kun je wel zien maar niet praten. Tekst maakt dat we vaak weer in ons hoofd gaan zitten. Bij neutraal masker willen we eerst ontdekken en dan pas praten. Een heel natuurlijke manier van spelen, als kind was dit ten slotte ook de manier waarop we de wereld ontdekken, spraak komt als laatst.

Neutraliteit als vaardigheid

Door je hiervan bewust te worden van je manieren kun je:

- inzicht te krijgen waarom je altijd bepaalde typetjes speelt.

- jezelf uit te dagen om deze manieren voor een deel af te leren als automatische piloot en daardoor meer open te staan om je lichaam nieuwe en andere verhalen te laten vertellen.

Neutraal spel maakt het als speler mogelijk om geraakt te worden in een scene en je karakter onderweg te ontdekken in plaats van het al van tevoren dicht te timmeren waardoor je niet meer in het moment speelt.

Het publiek ziet wat jij hen laat zien, neem ze mee op reis.